پاسخ به شبهه «آنچه کمتر از علی (ع) شنیده ایم!!»

پاسخ به شبهه «آنچه کمتر از علی (ع) شنیده ایم!!»

متن شبهه

"آنچه کمتر از علی (ع) شنیده ایم:

گفتند: فردی در خانه اش به لهو و لعب و گناه و فحشا مشغول است. نگفت به

این مرکز فساد حمله کنید و شلاقشان بزنید... گفت خانه و حریم شخصی خودش

است. به شما ربطی ندارد با چشمان بسته وارد شد و بعد از خارج شدن از منزل

دوباره چشمانش را باز کرد و گفت من چیزی ندیدم.

وقتی مردم، بعد از قتل عثمان، با اصرار شدید و بیسابقه از او خواستند که

حاکم شود گفت :" مرا رها کنید و سراغ کس دیگری روید." اینطور نبود که

حکومت را حق خداداد خود بداند و تشکیل آن را تکلیف شرعی خود بشمارد و از

هر فرصتی استفاده کند...

اول کسی بود که با رای قاطع مردم حاکم شد. بعد از انتخاب شدن به مردم

نگفت به خانه روید و مطیع باشید. گفت " در صحنه بمانید و اظهار نظر و

انتقاد کنید که من ایمن از خطا نیستم مگر اینکه خدا نگاهم دارد”.

بارها در سخنانش انتقاد از حاکم را تکلیف شرعی مردم دانست...

سعد ابن ابی وقاص، مشروعیت دولتش را نپذیرفت و بیعت نکرد، نه خانه را بر

سرش خراب کرد، نه در خانه حبس اش کرد و نه حتی علیه او سخن گفت.

طلحه و زبیر پیش او آمدند و از او پست و مقام خواستند، نپذیرفت. چند روز

بعد مدینه را به قصد مکه و تدارک نمودن جنگ جمل ( بر علیه علی) ترک

کردند. علی به آن ها گفت کجا می روید؟ دروغ گفتند. علی گفت می دانم برای

جنگ با من می روید. با این وجود آن ها را زندانی نکرد. زندانی سیاسی برای

علی معنا نداشت.

روز جمل، اول سپاه مقابل تیراندازی کردند و یک سرباز او را کشتند. یارانش

گفتند شروع کنیم. او گفت نه و سر به آسمان بلند کرد و گفت : “اللهم اشهد”

(خدایا شاهد باش). سپاه مقابل دومین تیر را انداختند و دومین سرباز او را

کشتند. یاران گفتند شروع کنیم. او باز مخالفت کرد و سر به آسمان بلند کرد

و گفت “اللهم اشهد”. تیر سوم را که انداختند و سومین سرباز او را که

کشتند، سر به آسمان بلند کرد و گفت “خدایا شاهد باش که ما شروع نکردیم”

آنگاه شمشیر کشید. ماجراجو و جنگ طلب نبود.

بعد از جنگ جمل، بر پیکر طلحه گریست و خطاب به او گفت “کاش بیست سال پیش

از این مرده بودم و کشته ترا افتاده بر زمین و زیر آسمان نمی دیدم”. حتی

حرمت سابقه جهاد دشمنش را هم نگه داشت.

سپس به دیدن عایشه رفت و حرفهای درشت او را تحمل کرد و حالش را پرسید،

سپس با ۴۰ زن مسلح روپوشیده (شبیه مردان جنگجو!) اسکورتش کرد و به وطنش

برش گرداند. با زنان، حتی مجرمانی که اقدام مسلحانه علیه امنیت ملی کرده

بودند، اینطور بود.

کسانیکه با او جنگیدند را “محارب و منافق و فتنه گر” نخواند،

گفت:“برادران مسلمان مایند که در حق ما ظلم کردند!”

در زمان خلافت تمامی خزانه داری های سرزمین پهناور اسلام را به دست

ایرانیان سپرد، گفت ایرانیان قبل از اسلام هم مردمان پاک دستی بودند.

هنگامی که خلیفه شده بود و برای سرکشی به یکی از شهرها رفته بود، مردمانی

را که به دنبال اسب او با پای پیاده راه افتاده بودند و او را مشایعت می

کردند، با فریاد آن ها را از این کار بر حذر داشت، گفت من هم انسانی

مانند شما هستم، بروید به کار و زندگی خود برسید و فقط در برابر خدا

تعظیم کنید.

وقتی خلیفه یکی از بزرگترین امپراطوری های جهان در آن عصر بود، با یک فرد

مسیحی اختلاف پیدا کرد و کار به قاضی سپرده شد. نخواست به زور حرف خود را

به کرسی بنشاند. در دادگاه از این که قاضی او را محترمانه صدا کرده و

بیشتر به او نگاه می کرد، خشمگین شد و گفت که من و فرد مسیحی برای تو

نباید فرقی داشته باشیم، از خدا بترس و عدالت را رعایت کن.. از آنجایی که

علی شاهدی برای ادعای خود نداشت، قاضی به نفع مسیحی حکم داد و علی این

حکم را پذیرفت.

فردی نابینا را دید که گدایی می کند. گفت چرا به او نمی رسید و کمکش نمی

کنید؟ گفتند مسیحی است. گفت آن زمان که بینا بود و برایتان کار می کرد،

از دینش نمی گفتید، حالا او مسیحی شده؟ مقرر کرد که از بیت المال مسلمین

هر ماه به او پول بدهند تا مجبور به گدایی نباشد

 علی را باید به عملکردش شناخت نه با وهن و خرافات."

پاسخ شبهه

1. بعضی ها گمان می کنند تاریخ را از هر گوشه آن می توانند قیچی کنند و

به نفع ایده ها و امال های خود از آن بهره برداری کنند.

در متن شبهه تلاش شده با کمک از سیره حضرت علی (ع) چهره مظلومی از  سران

فتنه سال 88 ترسیم کنند. و به طرزی موذیانه می خواهند از سرانجام فتنه

رفع حصر را نتیجه گیری کنند.

2. خانه شخصی حریم خصوصی است و تا کسی مزاحمتی برای اجتماع ایجاد نکند

کسی حق تعرض به ان را ندارد، اما حکم مرکز فساد با خانه شخصی کاملا

متفاوت است. در اسلام اگر کسی اشاعه فحشا کند، از آن نظر که فضای روانی

جامعه را خدشه دار میکند، مجازات سنگینی دارد و اگر جایی مرکز فساد شد،

بشدت با آن برخورد میشود حتی اگر نامش مسجد باشد، مگر پیامبر مسجد ضرار

را خراب نکرد!

3. حکومت اسلامی مشروعیت خود را از خدا می گیرد ولی برای اجرای آن نیاز

به مقبولیت از جانب مردم دارد لذا حضرت علی (ع) برای اتمام حجت این مطالب

را ابراز می کند. حکومت امام از طرف خدا بود و جهت تحقق آن نیز از حق خود

تا پای جان دفاع میکرد. حتی حضرت زهرا(س) نیز مدافع این حق ولایت بود که

در این راه نیز به شهادت رسیدند.

4. امثال سعد که مشروعیت حکومت را نپذیرفتند فتنه گری و حکومت ستیزی هم نداشتند!

همچنانکه در جمهوری اسلامی بسیاری از افراد علنا با نظام و قوانین حکومت

مخالف هستند و ازادانه نظرات خود را ابراز می کنند و نه حبس شدند نه خانه

بر سرشان تخریب شده (به اظهار نظر های صادق زیبا کلام و .... توجه کنید)

5. اگر ما اینها را خواص بی بصیرت می نامیم حضرت علی (ع) آنها را ناکثین

و قاسطین و مارقین می خواند.

6. اختیار جنگ در صفین بدست مردم نبود اگر نگاه سطحی به تاریخ اسلام یا

حتی سریال های تلویزیونی انداخته باشید ردپای فتنه و جهل در این حادثه

دیده می شود که چگونه امام را مجبور به پذیرش خواسته های خود کردند .

وقتی شمشیر روی امام کشیده و او را تهدید به قتل می کنند آیا اکراه و

اجبار است یا اختیار؟

http://www.hawzah.net/fa/Book/View/45318/33903

7. زمانی که خوارج امنیت کوفه را به خطر انداختند و نصیحتهای حضرت را گوش

ندادند امام در دفاع از امنیت جامعه به مقابله با آنها پرداخت و 4هزار

نفر از انان به هلاکت رسیدند. (سیری در سیره ائمه اطهار(ع)- شهید مطهری)

ایشان برای برخورد با این افراد که امنیت جامعه را به خطر انداخته بودند

حتی از حرکت به سمت معاویه منصرف شد.

http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/4180/6788/81190

8. در فتنه هایی که انقلاب اسلامی پشت سر گذاشته هیچ جا به فتنه گران قبل

از فتنه گری و آشوب و بلوا تعرضی نشده است. اساسا تا خلاف و جرمی حاصل

نشود، حق قضاوت و محاکمه وجود ندارد.

هنوز بعضی سران و حامیان اصلی فتنه 88 مانند ... ازادانه در جامعه زندگی

می کنند و [دو نفر از سران فتنه] نیز با محدودیت های ارتباطاتی همراه

هستند بطوریکه حتی میشود مصداق زندانی هم به انها نداد. و تاکنون رأفت

اسلامی شامل حالشان شده که به دادگاه نرفته اند و الا با این جرم سنگین

مجازاتی سخت در انتظار دارند.

9. بنابراین برداشت گزینشی و سلیقه ای از سیره معصومین، ظلم و جفا به

مقام آنان بوده و گناهی بس بزرگ است. ضمن اینکه برای شناخت حضرت علی(ع)

باید کتابهای شیعه و تاریخی را مطالعه کنیم نه متنهای فضای مجازی را که

نه نویسنده اش معلوم است و نه منابع ان!

جهت مطالعه بیشتر و دقیقتر کتب زیر پیشنهاد میگردد:

الفتوح ابن اعثم کوفی

الغارات ابن هلال ثقفی کوفی

الجمل شیخ مفید

نهج البلاغه

بصیرت افزایی

http://basiratafzayi.blogfa.com/post/31