نادرحبیب الهی«ریش سفید»

نادرحبیب الهی«ریش سفید»

نادرحبیب الهی«ریش سفید»
نادرحبیب الهی«ریش سفید»

نادرحبیب الهی«ریش سفید»

نادرحبیب الهی«ریش سفید»

بارداری در چه فصلی مناسب تر است؟


بارداری در چه فصلی مناسب تر است؟

خانم ها قبل از بارداری حتما این مطلب را بخوانید و بدانید که برای بدنیا آوردن کودکی سالم تیر ماه مناسب نیست .بارداری

بارداری

پس از بررسی بیش از 270 هزار بارداری، دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که بهترین زمان برای باروری کودکی سالم در آذرماه است.

بارداری

زمان مناسب برای باروری کودکی سالم


کودکانی که نطفه آنها در ماه های تابستان بسته شده از سلامت کمتری برخوردارند. در پی کشف این حقیقت، دانشمندان پیشنهاد می کنند زنانی که قصد بارداری دارند، از «تیرماه سمی» بپرهیزید. محققان دانشگاه ایندیانا با مطالعه بیش از 270 هزار بارداری بین سال های 2004 تا 2009 متوجه تفاوت های چشمگیر در میزان سلامت کودکانی شدند که در ایام مختلف سال به دنیا آمده اند.

بیشترین شانس آبستن شدن برای تولد کودکی سالم آذرماه است؛ از هر 200 بارداری در ماه های مختلف سال، نسبت نوزادان سالمی که در ماه آذر نطفه شان بسته شده سه برابر نوزادانی بوده که ماه های تابستان نطفه شان بسته شده است.

بارداری

تولد کودک در بهترین زمان

بارداری در فصل های مختلف و میزان سلامتی کودک

دانشمندان معتقدند میزان بالای آفت کش های به کاررفته در محصولات کشاورزی و سطوح متفاوت نور و ویتامین D می تواند عامل این تفاوت ها باشد. به علاوه به نظر می رسد که نسبت بقای موفق تابعی از الگوهای باستانی تکاملی باشد به این صورت که تولد کودکان در زمان های مناسب، مثلا فصل برداشت محصول، تقویت شده است. نزولی چشمگیر در میزان سلامت کودکان متولد دی ماه- زمان اوج بیماری های زمستانی بزرگسالان- نیز مشاهده شده است.

دکتر پاول وینچستر در دانشگاه ایندیانا معتقد است:«عوامل فصلی و بسیار مخربی در فرایند بارداری کشف شده است. ما تفاوت های معناداری در فرایند تولید مثل در فصل های مختلف مشاهده کرده ایم. تیر، ماهی سمی است. اثر تیرماه در همان مراحل مقدماتی قابل مشاهده است. مادران سفیدپوست کمترین احتمال نجات از اثر تیرماه را دارند و عموما دوره بارداری کوتاه تری سپری می کنند و فرزندانی نارس به دنیا می آورند. به گمان نمی کنم این امر تصادفی و و فارغ از یک علت بیولوژیک باشد. سطح ویتامین D و آفت کش ها می توانند عوامل مرتبط باشند.

بارداری

بارداری برای داشتن کودکی سالم 

 اگر می خواهید درگیر نقایص زایمانی و تولد کودک نارس نشوید، پرهیز از اثرات تیرماه را جدی بگیرید. مطالعات دیگر نشان داده بروز ضایعه نخاعی اسپینابیفیدا (ستون فقرات شکاف دار) و سندرم مرگ ناگهانی نوزادان در کودکانی که نطفه آنها در تیرماه بسته شده در بالاترین حد خود است. این امر برای کلینیک های درمان ناباروری که تمایل دارند در همه ایام سال دایر باشند، یافته جالبی است.»

مطالعات منتشر شده در دانشگاه کیمبریج نشان داد کودکانی که در ماه های تابستانی به دنیا آمده اند احتمالا قوی تر و بلندقامت ترند. مادرانی که بارداری آنها در طول ماه های بهاری و تابستانی بوده است درصد بالاتری از ویتامین D موجود در نور خورشید را برای افزایش سلامتی در طول سه ماهه دوم و سوم دریافت می کنند و آن را از همان ابتدا به نسل بعد منتقل می کنند. ویتامین D علاوه بر اینکه برای حفظ سلامت استخوان ها ضروری است، در جلوگیری از سرطان، دیابت نوع 1 و ام اس نیز موثر است.

مطالعات اخیر همچنین نشان داده است که در حدود یک چهارم ژن ها تابع فصل ها هستند و بنابراین زمان شروع بارداری تاثیر جدی بر سلامت فرد در آینده خواهدداشت.

زمان شروع بارداری موثر در سلامت کودک

شواهد روزافزون نشان می دهد زمان شروع بارداری بر سلامت کودکان اثر زیادی دارد:«نظریه های مختلفی وجود دارد. تولید مثل زنان می تواند نسبت به ساعات تابش خورشید حساس باشد. مثال های زیادی در طبیعت وجود دارد که با مدل داروین مبتنی بر نسبت زمان تولد کودکان و بهترین زمان بقا- مثلا زمانی غیر از اواسط زمستان- تطابق دارد. میزان آلودگی هوا نیز در ایام مختلف سال متفاوت است، که این امر می تواند بر کیفیت هوای آزمایشگاه های IVF و نتایج فرایند نیز اثر بگذارد.»

مطالعات قدیمی تر نشان داده بود که احتمال بروز ام اس در افراد متولد آبان که سه ماهه دوم و سوم آنها بیشتر در ماه های فصل بهار و تابستان گذشته است. بسیار کمتر از متولدان اردیبهشت است که این دوران را بیشتر در ماه های سرد سال گذرانده اند. این یافته نیز به نوبه خود با اثر ویتامین D مرتبط است. مطالعات نشان می دهد بچه ها در بهار و تابستان رشد بیشتر و در پاییز و زمستان رشد کمتری دارند. به نظر دکتر وینچستر، مواد شیمیایی محیطی به بحران های چشمگیر باروری در غرب منجر می شود، بحرانی که می تواند عظیم تر از گرم شدن زمین باشد

آداب و فضیلت دارو کشیدن و ازاله موهای زاید

آداب و فضیلت دارو کشیدن و ازاله موهای زاید

در فضیلت دارو کشیدن :

در حدیث حسن از حضرت امیرالمؤمنین علیه السّلام منقول است که : دارو کشیدن پاک کننده بدن است .
از حضرت امیرالمؤمنین علیه السّلام منقول است که : دارو کشیدن ، دفع دلگیرى و پریشانى خاطر می کند و بدن را پاک می کند.
در حدیث صحیح از آن حضرت منقول است که : موى بدن چون بلند می شود، آب پشت را قطع می کند، یعنى فرزند به وجود نمى آید و بندها را سست می کند و ضعف و تنبلى مى آورد و نوره کشیدن ، آب پشت را زیاد می کند و بدن را قوى می کند و پیه گرده ها را زیاد می کند و بدن را فربه می کند.

از حضرت امام رضا علیه السّلام منقول است که : چهار چیز است که از اخلاق پیغمبران است ، بوى خوش کردن و سر تراشیدن و نوره مالیدن و بسیار جماع کردن .
از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که : موى شارب و پشت زهار و زیر بغل را بلند مگذارید که شیطان در آنجا جا مى گیرد و پنهان می شود.

در ازله کردن موی زیر بغل :
در حدیث معتبر از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که : دراز مکنید موى زیر بغل را، که شیطان در آن جا پنهان می شود.
در حدیث معتبر دیگر منقول است که : حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام زیر بغل را دارو مى گذاشتند و می فرمودند که : کندن موى زیر بغل دوش ها را سست می کند.
در حدیث دیگر منقول است که : دارو گذاشتن زیر بغل به تر است از تراشیدن و تراشیدن به تر است از کندن .
در حدیث دیگر وارد شده است که : بسیار بود که آن حضرت از براى ازاله موى زیر بغل به حمام مى رفتند و همین موضع را دارو می کشیدند و بیرون مى آمدند.

در غایت زمانی که نوره را تأخیر توان کرد :
در حدیث معتبر از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که : هر مردی که ایمان به خدا و روز قیامت دارد، باید موى پشت زهار را زیاده از چهل روز نگذارد و حلال نیست زنی را که ایمان به خدا و روز قیامت داشته باشد این که ترک کند ازاله موى زهار را زیاده از بیست روز.
از حضرت صادق علیه السّلام منقول است که : حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم در هر جمعه دارو می کشیدند موى پشت زهار و میان پا را.
در حدیث صحیح از حضرت صادق علیه السّلام منقول است که : سنّت در نوره کشیدن ، آن است که هر پانزده روز یک مرتبه بکشند و اگر کسى بیست و یک روز و در روایتى بیست روز، بر او بگذرد که نوره نکشیده باشد، قرض کند و نوره بکشد و کسى که چهل روز بگذرد که نوره نکشد، او مؤمن و مسلمان نیست و او را هیچ کرامت نزد خدا نیست .
از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که : هر که ایمان به خدا و روز قیامت دارد، موى زهار را زیاده از چهل روز نگذارد، پس اگر چیزى نیابد، بعد از چهل روز قرض کند و پس نیندازد.
حضرت امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمود که : دوست می دارم از براى مؤمن که هر پانزده روز، نوره بمالد.
از حضرت صادق منقول است که : باید که پشت زهار را یک هفته بیشتر نگذارد و هر که نوره را زیاده از یک ماه ترک کند، نمازش مقبول نیست .

در دعاهای وقت نوره کشیدن :
از حضرت صادق علیه السّلام منقول است که : هر که پیش از نوره کشیدن ، اندکى از نوره بردارد و ببوید و بر سر بینى بگذارد و بگوید:صَلَّى اللّهُ عَلَى سُلَیْمانِ بْنِ داوُدَ کَما اَمَرَ بِالنُّورَةِ، او را نوره نسوزاند.
از حضرت على بن الحسین علیه السّلام منقول است که : هر که وقت نوره مالیدن بر بدن ، این دعا را بخواند، خدا او را از چرک ها و کثافت هاى دنیوى و از گناهان پاک گرداند و به عوض آن مو به او موئى کرامت فرماید که در آن مو گناه نکند و به عدد هر موئى از بدنش ملکى خلق کند که از براى او تسبیح الهى کند تا روز قیامت و به درستی که یک تسبیح از تسبیح ملائکه ثوابش برابر است با ثواب هزار تسبیح اهل زمین و دعا این است : اللّهُمَّ طَیِّبْ ما طَهُرَ مِنّى وَ طَهِّرْ ماطابَ مِنّى وَ اَبْدِلْنى شَعْرا طاهِرِا لایَعْصیکَ، اَللّهُمَّ اِنّى تَطَهَّرْتُ ابْتِغآءَ سُنَّةِ الْمُرْسَلینَ وَ ابْتِغآءَ رِضْوانَکَ وَمَغْفِرَتَکَ فَحَرّمْ شَعْرى وَبَشَرى عَلَى النّارِ وَ طَهِّرْ خَلْقى وَطَیِّبْ خُلْقى وَ زَکِّ عَمَلى وَاجْعَلْنى مِمِّنْ یَلْقاکَ عَلى الْحَنَفیَّةِ السَّمْحَةِ مِلَةِ اِبْراهِیمَ خَلیلِکَ وَ دینِ مُحَمَّدٍ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم حَبیبِکَ وَ رَسُولِکَ عامِلاً بِشَرایِعِکَ تابِعا لِسُنَّةِ نَبیّکَ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ آخِذا بِهِ مُتؤَدِبا بِتاءَدْیبِکَ وَ تَاءَدیبِ رَسُولِکَ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم وَ تَاءْدیبِ اَوْلِیائِکَ الَّذینَ غَذَوْتَهُمْ بِادَبِکَ وَ زَرَعْتَ الْحِکْمَةَ فى صُدُوِرِهمْ وَ جَعَلْتَهُمْ مَعادِنَ عِلْمِکَ صَلَواتُکَ عَلَیْهِمْ.

در اوقات نوره کشیدن و سایر آداب آن :
از حضرت صادق علیه السّلام منقول است که : یک مرتبه در تابستان دارو کشیدن ، به تر است در فضیلت و نفع از ده مرتبه که در زمستان بکشند.
از حضرت امیرالمؤمنین علیه السّلام مروی است که : احتراز کنید از نوره مالیدن در روز چهارشنبه ، که روز نحس مستمر است ، جهنّم در روز چهارشنبه خلق شده است .
از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که : پنج چیز است که مورث پیسى است : نوره در روز چهارشنبه مالیدن ، وضو و غسل به آبى کردن که در آفتاب گرم شده باشد، در حال جنابت چیزى خوردن ، زن را در حال حیض جماع کردن ، و در حال سیرى چیزى خورد.

در حدیث معتبر دیگر منقول است که به خدمت حضرت صادق علیه السّلام عرض کردند که مردم می گویند: که نوره کشیدن در روز جمعه مکروه است ، حضرت فرمود: چنین نیست که تو گمان کردی. چه چیز پاک کننده تر است از نوره کشیدن در روز جمعه .

در فضیلت حنا مالیدن بعد از نوره :

در حدیث دیگر منقول است که حضرت امام محمّد تقى علیه السّلام از حمّام بیرون آمد و از سر تا پاى مبارکش مانند گل سرخ شده بود از حنا.
حضرت صادق علیه السّلام فرمود که : حنا مالیدن ، بوى بد را می برد و آب رو را زیاد می کند و دهان را خوشبو می کند و فرزندان را نیکو می کند. و هر که بعد از دارو سرتا پا حنا بمالد فقر و پریشانى از او بر طرف مى شود.

حلیه المتّقین - علاّمه محمّد باقر مجلسی رحمه الله

نحوه محاسبه حق الناس در قیامت چگونه است؟

رجب و شعبان ماه استغفار و بندگی است و فرصتی است تا با اندیشیدن درباره گذشته، آینده خود را بسازیم. همچنین توجه به حقوق دیگران و رعایت آنچه حق‌الناس نامیده می‌شود، از مهمترین اموری است که در این ماه شریف باید نسبت به آن اهتمام داشت.


حق الناس

سخت‏‌ترین مراحل حساب، رسیدگى به مظالم عباد و حقوق مردم نسبت به یکدیگر است. انسان‏‌ها با هم زندگى مى‏کنند و نسبت به همدیگر حقوقى دارند. رعایت حقوق یک وظیفه الهى است که انبیای الهی درباره آن تأکید داشته‏‌اند و در قیامت بازخواست خواهند شد.


حق الناس در قیامت‏
در باب حقوق مردم روایاتى وارد شده است که به عنوان باب‏ «حبس الحقوق» است. در قیامت، کاسب را مى‏آورند، مى‏گویند: شما این فرد را براى کار استخدام‏ کردى، کار کرده است، اما مزد او را ندادى. در محشر بمان تا مزد او را بدهى.


امام رضا علیه السلام مى ‏فرماید:
کسى که براى شما کار مى‏کند، هنوز عرق پیشانى‏اش خشک نشده است، مزد او را بدهید. مگر این که خودش بخواهد پول او پیش شما امانت بماند.
اگر کسى مزد کارگرش را ندهد، روز قیامت او را در دادگاه نگه مى‏دارند، مى‏گویند: مزد او را بده. کار فرما نمى‏تواند به خدا بگوید: ما که نداریم، تو مزد او را بده. خدا مى‏گوید: مگر او براى من کار کرده است که من مزد او را بدهم؟ کار مادى بوده، که براى تو کرده است. خدا از حبس حق کارگر متنفر است، آن وقت خودش حق شما خوبان را ضایع کند؟


آیه مى ‏فرماید: «إِنَّا لَانُضِیعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا» کار خوب را باید به من تحویل دهید، تا ضایع نشود.


مختصری از انواع حق الناس در زندگی ها
به طور کوتاه به برخى از آن‌ها اشاره مى‏کنم: هر یک از زن و شوهر، پدر و مادر و فرزندان، خویشان و نزدیکان، همسایگان و شهروندان، جوانان و سالخوردگان، معلمان و دانشجویان، ثروتمندان و تهى‏دستان، کارگزاران و زیردستان، هم‏کیشان و هم‏وطنان و... نسبت به یکدیگر وظایف و حقوقى دارند که رعایت آنها یک وظیفه وجدانى، اجتماعى و شرعى است و تضییع آنها، گناه و جرم به شمار می‌رود که در قیامت مورد بازخواست قرار خواهد گرفت.
شخصى از امام باقر یا صادق ـ علیه‏السلام ـ‌ روایت کرده که فرمود: بدهکار را در قیامت حاضر می‌کنند. در حالى که شدیداً وحشت زده و نگران است، اگر حسناتى دارد از او می‌‏گیرند و به طلب‏کارش می‌‏دهند و اگر حسناتى نداشت از گناهان طلب‏کار می‌‏گیرند و به بدهکار مى‌دهند
امکان دارد خداى متعال در قیامت از حقوق تضیع شده خودش صرف نظر کند، ولى از حقوق تضیع شده بندگان نسبت به یکدیگر صرف نظر نخواهد کرد؛ مگر اینکه خودشان رضایت دهند و از دادخواهى صرف نظر کنند.
قیامت


انواع ظلم

امیرالمۆمنین ـ علیه‏السلام ـ فرمود: ظلم سه گونه است: نخست ظلمى که بخشیده نخواهد شد. دوم ظلمى که بدون دادستانى‌‌ رها نمی‌‏شود. سوم ظلمى که بخشیده خواهد شد. ظلمى که بخشیده نخواهد شد، عبارت است از شرک به خدا.
قرآن می‌‏فرماید: «إِنَّ اللّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِـهِ»؛ اما ظلمى که بخشیده می‌‏شود، ستم کوچکى است که هر انسانى نسبت به خودش روا داشته است، اما ظلمى که بدون حساب‌‌ رها نمی‌‏شود، عبارت است از ظلم بندگان نسبت به یکدیگر که قصاص در آن‏جا بسیار دشوار خواهد بود و سختى آن در حد زخم کارد و زدن تازیانه نیست، بلکه بسیار سخت‏‌تر است.
رسول خدا ـ صلى‏ الله‏ علیه‏ و ‏آله ـ فرمود: «هر کس از قصاص می‌‏ترسد، از ستم به مردم خوددارى کند.»
مشکل حساب‏رسى به حق الناس در قیامت این است که در آن‏جا چیزى ندارد تا به طلبکاران بدهند؛ مثلاً کسى که اموال مردم را در دنیا غصب کرده یا نفقه زن و فرزندانش را نداده یا شخصى را کشته و دیه‌‏اش را نپرداخته یا ضربه‏‌اى به مظلومى زده و دیه‏‌اش را نداده یا زیان مالى به کسى زده و جبرانش نکرده یا از کسى غیبت کرده یا به او توهین و هتک حرمت کرده و راضی‌اش نساخته است، در قیامت و به هنگام دادرسى چیزى ندارد تا به طلب‏کاران بپردازد.
امکان دارد خداى متعال در قیامت از حقوق تضیع شده خودش صرف نظر کند، ولى از حقوق تضیع شده بندگان نسبت به یکدیگر صرف نظر نخواهد کرد؛ مگر اینکه خودشان رضایت دهند و از دادخواهى صرف نظر کنند


راهکار رفع عذاب

حل این مشکل به یکى از دو وجه امکان دارد: وجه نخست اینکه به مقدار طلب بستان‏کار از حسنات بدهکار برداشته و به طلب‏کار داده می‌‏شود. وجه دوم آنکه اگر حسناتى نداشت به‌‌ همان مقدار از گناهان شاکى برداشته و در نامه عمل بدهکار ثبت می‌‏شود.
شخصى از امام باقر یا صادق ـ علیه‏السلام ـ‌ روایت کرده که فرمود: بدهکار را در قیامت حاضر می‌کنند. در حالى که شدیداً وحشت زده و نگران است، اگر حسناتى دارد از او می‌‏گیرند و به طلب‏کارش می‌‏دهند و اگر حسناتى نداشت از گناهان طلب‏کار می‌‏گیرند و به بدهکار مى‌دهند.
رسول خدا ـ صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله ـ‌ فرمود: «شخصى را در قیامت براى حساب در محضر خداى متعال حاضر مى‏سازند و نامه اعمالش را به دستش مى‏دهند، وقتى در آن نگاه مى‏کند حسناتش را در آن نمی‌بیند.
می‌‏گوید: خدایا! این نامه عمل من نیست، چون عمل‏‌هاى صالح خود را در آن نمى‏یابم. در پاسخ گفته می‌‏شود: پروردگارت اشتباه و فراموشى ندارد. حسنات تو به واسطه غیبتى که از مردم کرده‏اى به آنان داده شده است.
سپس شخص دیگرى را براى حساب حاضر می‌‏سازند و نامه عملش را به دستش می‌‏دهند. هنگامى که در آن می‌‏نگرد، عبادت‏‌هاى فراوانى در آن می‌بیند که آن‌ها را انجام نداده است،
می‌‏گوید: خدایا! این نامه عمل من نیست، چون بعضى کارهایى که انجام نداده‏ام در آن ثبت شده است. در پاسخ گفته می‌‏شود: چون فلان کس از تو غیبت کرده بود، در عوض حسنات او را به نامه عمل تو منتقل کردیم».(*)

از احادیث و آیات قرآن کریم به دست می‌‌آید که اگر انسان پیش از مردن، نتواند از عهده «حقّ الناس» برآید و در همان حال بمیرد، در آن جهان سخت گرفتار خواهد شد.

بعد از شرک، گناهی بدتر از «ظلم در حق مردم» نیست؛ زیرا ممکن است خداوند از حق خودش(حقّ الله) یعنی گناهانی که تنها تخلّف و معصیت الهی باشند، گذشت کند؛ ولی «حق الناس» که در دنیا ضایع شده است قابل بخشش نیست.

بنابراین در حدیث امام باقر(ع) و امام علی(ع) می‌‌‌خوانیم که گناهان سه دسته‌‌اند:

گناهی که بخشیده میشود و آن ظلمی است که انسان به خود کرده است،

و گناهی که هرگز بخشیده نمی‌‌شود و آن شرک به خدا است: «انَّ الله لا یَغفرُ اَن یُشرکَ بِهِ»

و گناهی که از آن گذشت نمی‌‌شود و آن بدهکاری مردم است: «فَالمُدائنه بَینَ العباد».[1]

زیرا ظلم به بندگان و حق النّاس، جنبه شاکی خصوصی دارد و تا شاکی گذشت نکند، قاضی نمی‌‌تواند گذشت کند.

خداوند در قیامت وعده اجرای عدالت داده و در مقام عدالت، حق مظلوم از ظالم گرفته می‌‌‌شود.

سؤال: در قیامت که چک، وام، سند خانه، ملک و حساب بانکی وجود ندارد، پس چگونه حق مظلوم گرفته می‌‌‌شود؟

در احادیث معاد آمده است که برای جبران حق الناس، از کارهای خوب و شایسته بدهکار برمی‌‌دارند و به حساب طلبکار می‌‌‌‌گذارند تا کارهای نیک او بسیار شود، بلکه حق او تصفیه شود، و اگر کارهای نیک بدهکار کفایت نکند یا نداشته باشد، از گناهان طلبکار برمی‌‌دارند و به حساب بدهکار می‌‌گذارند، تا به این صورت شاکی راضی ‌شود. اینجاست که بدهکار با دست خالی به دوزخ می‌‌‌رود.

پیامبر(ص) فرمودند: «انَّه لَیَأتی العَبدُ یَومَ القیامَه و قَد سَرَّته حَسَناتُهُ فَیَجییٌ الرَّجُلُ فیقولُ: یا رَبِّ ظَلَمَنی هذا فَیُؤخَذُ مِن حَسَناتِهِ فَیُجعَلُ فی حَسَناتِ الّذی سَألَهُ، فما یَزالُ کذلکَ حتّى ما یَبقى لَهُ حَسَنةٌ، فإذا جاءَ مَن یَسألُهُ نَظَرَ إلى سَیِّئاتِهِ فَجُعِلَت مَع سیّئاتِ الرَّجُلِ، فلا یَزالُ یُستَوفى مِنهُ حتّى یَدخُلَ النارَ»؛[2]

در قیامت بنده‌‌ای که کار خوب بسیار دارد، در حالی که خوشحال است وارد محشر می‌‌شود. ناگهان شخصی از راه می‌‌رسد و می‌‌گوید: خداوندا! این شخص[در دنیا] به من ظلم کرده است. پس از کارهای نیک او گرفته می‌‌شود و به آن مظلوم داده می‌‌شود تا جایی که کار خوب و حسنه‌‌ای برای بدهکار باقی نمی‌‌ماند، ولی هنوز طلبکار راضی نشده و حقش را طلب می‌‌کند، آنگاه از گناهان طلبکار برداشته به بدهکار می‌‌دهند تا جایی که آن شخص بدهکار(که به کارهای خوب خود دلخوش و بهشتی بود)، جهنمی می‌‌شود.

حضرت علی(ع) فرمودند: «یَومُ العَدلِ عَلَی الظّالمِ اَشَدُّ مِن یَومِ الجَورِ عَلی المَظلُومِ»؛[3]

روز اجرای عدالت(قیامت)؛ بر شخص ظالم، بسیار سخت‌‌تر است از روزی که او بر مظلوم ستم روا داشته است.

و نیز امام علی(ع) فرمودند: «یَوم المَظلومِ عَلَی الظَّالِمِ اَشَدُّ مِن یَومِ الظَّالِمِ عَلَی المَظلُوم»؛[4] روز مظلوم(قیامت) که حق مظلوم را از ظالم می‌‌گیرند، از روز ظالم(ایام دنیا) که بر مظلوم ستم روا داشته سخت‌‌تر است.

امام باقر(ع) فرمودند: آنچه مظلوم از دین(و کارهای خوب) ظالم می‌‌گیرد، از آنچه ظالم از دنیای مظلوم می‌‌گیرد بسیار بیشتر است.[5]

همچنین فرمودند: «الظُلمُ فی الدُّنیا هُوَ الظُلُمات فِی الآخِرَة»؛[6] ظلم در دنیا؛ تاریکیهایی در آخرت است.

رسول خدا(ص) فرمودند: میان بهشت و انسان، هفت گردنه وجود دارد، که آسان‌‌ترین آنها مرگ است. پرسیدند: سخت‌‌ترین آنها کدام است؟ فرمودند: «الوُقُوفُ بَینَ یَدَی الله عزَّوجلَّ إذا تَعَلَّقَ المَظلُومونَ بالظّالِمینَ»؛[7] سخت‌‌ترین لحظه؛ زمانی است که انسان در پیشگاه خداوند بایستد و کسانی که به آنها ظلم شده، دامن ظالم را بگیرند.

حضرت علی(ع) فرمودند: «وَ اقْدَمُوا عَلَى اللَّهِ مَظْلُومِینَ وَ لَا تَقْدَمُوا عَلَیْهِ ظَالِمِین‏»؛[8] روز قیامت، ستمدیده و مظلوم به محضر خدا وارد شوید نه ظالم و ستمگر(یعنی اینکه انسان روز قیامت در حالی که بر او ظلم شده بر خدا وارد شود، بهتر از این است که بر دیگری ظلم کرده باشد).

همچنین فرمودند: «بِئسَ الزّاد إلی المَعادِ العدوانُ علی العبادِ»؛[9] ستم در حق بندگان بد توشه‌‌ای برای قیامت است!

و نیز فرمود: «وَ مَنْ ظَلَمَ عِبَادَ اللَّهِ کَانَ اللَّهُ خَصْمَهُ دُونَ عِبَادِهِ وَ مَنْ خَاصَمَهُ اللَّهُ أَدْحَضَ حُجَّتَه‏»؛[10] کسى که به بندگان خدا ستم روا دارد، خود خداوند به جاى بندگانش دشمن او خواهد بود، و آن را که خدا دشمن شود، دلیل او را نپذیرد.

پیامبر خدا(ص): «یقولُ اللّه ُ عَزَّوجلَّ: و عِزَّتی و جلالِی لأَنتَقِمَنَّ مِن الظّالِمِ فی عاجِلِهِ و آجِلِهِ، و لأنتَقِمَنَّ مِمَّن رَأى مَظلوما فَقَدَرَ أن یَنصُرَهُ فلَم یَنصُرْهُ»؛[11] خداوند عزّوجلّ مى‌‌فرماید: به عزّت و جلالم سوگند که از ستمگر در دنیا و آخرت، به طور قطع انتقام مى‌‌گیرم، و از کسى هم که ستمدیده‌‌اى را ببیند و بتواند یاریش رساند و نرساند، بى‌‌گمان انتقام مى‌‌گیرم.

و نیز رسول گرامی(ص) فرمود: «إنّ العَبدَ إذا ظُلِمَ فلَم یَنتَصِرْ، و لَم یَکُن لَهُ مَن یَنصُرُهُ، و رَفَعَ طَرفَهُ إلى السَّماءِ فَدَعا اللّهَ، قالَ اللّه: لَبَّیکَ أنا أنصُرُکَ عاجِلاً و آجِلاً»؛[12] هرگاه به آدمى ستمى شود و انتقام نگیرد و کسى را نداشته باشد که یاریش رساند، چون نگاهش را به آسمان بردارد و خدا را بخواند، خداوند فرماید: لبّیک، من در دنیا و آخرت تو را یارى مى‌‌رسانم.

===============================

*: حق الله ممکن است حق مالی باشد؛ همانند خمس و زکات. یا حق عبادی باشد؛ همانند نماز قضا، روزه قضا، دروغ، گناهان مربوط به عبادات.

چنانکه حق الناس نیز ممکن است حق مالی باشد؛ همانند بدهی مالی، امانت پرداخت نشده، خسارت مالی به دیگری و... و ممکن است حق غیر مالی باشد؛ همانند تهمت، غیبت، آبرو بردن، زخم زبان، ایجاد فتنه و اختلاف، دل شکستن، و ...

پی نوشت:

(*) بیانات علامه امینی

[1] . نهج البلاغه،خ176.

[2] . نهایة البدایة،ج2،ص55.

[3] . نهج البلاغه، حکمت241ـ341.

[4] . بحار،ج75،ص322.

[5] . بحار،ج75،ص311.

[6] . ثواب الاعمال،ص321.

[7] . کنز العمال،ح8862.

[8] . نهج البلاغه، خطبه151.

[9] . بحار،ج75،ص309.

[10] نهج البلاغه، خطبه52.

[11] کنز العمّال : 7641.

[12] کنز العمّال : 7648.



برگرفته شده از http://ahlolbait.blog.ir

ربا در منظر احادیث اهل بیت علیهم السلام


ربا در منظر احادیث اهل بیت علیهم السلام :

( وسائل الشیعة جلد 18 )

 

1- بلغ أبا عبدالله(علیه السلام) عن رجل أنَّه کان یأکل الربا و یسمیه اللباء، فقال: لئن أمکننى الله منه لأضربن عنقه.

به امام صادق(علیه السلام) خبر رسید که مردى رباخوارى مى کند و آن را «آغوز» مى نامد. فرمود: «اگر خداوند، او را در اختیارم بگذارد، گردنش را خواهم زد».

 

2- پیامبر(صلی الله علیه و آله) در سفارشى به على(علیه السلام)مى فرماید: یا على! الرّبا سبعون جزأً فأیسرها مثل أن ینکح الرجل أُمه فى بیت الله الحرام.

اى على! ربا، هفتاد کیفر دارد که آسان ترین آن، مانند آن است که مرد با مادرش در خانه خدا زنا کند.

 

3- پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله)فرمود: شرّ المکاسب، کسب الرّبا.

بدترین دادوستدها، دادوستد آمیخته به رباست.

 

4- امام صادق(علیه السلام) مى فرماید: درهم ربا أشدّ عند الله من ثلاثین زنیّة کلّها بذات محرم مثل عمة و خالة.

یک درهم ربا، نزد خداوند، بدتر از سى مرتبه زنا با محارم، مانند عمّه و خاله است.

 

5- امام صادق(علیه السلام) فرموده است: درهم ربا أعظم عند الله من سبعین زنیّة کلّها بذات محرم فى بیت الله الحرام.

یک درهم ربا، از هفتاد مرتبه زنا با محارم در خانه خدا بدتر است.

 

6- امام صادق(علیه السلام) فرمود: إذا أراد الله بقوم هلاکاً ظهر فیهم الربا.

هرگاه خداوند، نابودى گروهى را اراده کند، رباخوارى در میان آنان آشکار مى شود.

 

7- پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود:

ومَنْ أکل الرّبا ملأ الله بطنه من نار جهنّم بقدر ما أکل، وإن اکتسب ]منه [مالا لم یقبل الله منه شیئاً من عمله ولم یزل فى لعنة الله والملائکة ما کان عنه قیراط.

هر کس ربا بخورد، خداوند، شکمش را از آتش جهنّم به اندازه ربایى که خورده است پُر مى سازد، و اگر از راه ربا درآمدى به دست آورد، خداوند، عملش را نمى پذیرد و تا زمانى که اندکى از مال ربا نزد او باشد، همواره در نفرین خدا و فرشتگان الهى خواهد بود.

 

8- رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به حضرت علی علیه السلام فرمودند:

-یا علی زمانی بر این مردم می‌آید که هیچکس از شر ربا در امان نمی‌ماند و اگر هم ربا خوار نباشد قوائی از ربا دامنگیر او خواهد شد. به خدا قسم، ربا در بین این امت مخفی تر و پنهان‌تر است از جای رد پای مورچه در صفا و مروه. بدترین رباها مسخره کردن و کوچک شمردن آبروی مؤمنان است. کسی که ربا را حلال بداند و آنرا بگیرد کافر است و قتلش واجب.

 

مستدرک جلد 2 صفحه 479

 

9- پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در حدیث 1050 نهج الفصاحه می‌فرمایند: اَلْآخِذُ وَالْمُعْطی سَواءٌ فِی الّربا.

آنکه ربا می‌دهد و آنکه می‌گیرد در گناه برابرند.

 

10- پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: هر مسلمانی مالی را یکبار قرض دهد، مانند اینست که آن مال را دوبار صدقه داده باشد. و باز فرمودند: کسی که به بدهکارش مهلت یا فرصت دهد یا از او صرفنظر کند در سایه رحمت پروردگار قرار خواهد داشت.

 

11- پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در حدیث 2608 نهج الفصاحه می‌فرمایند: ما اَحَدٌ اَکْثَرَ مِنَ الرّبا اِلّا کانَ عاقِبَةِ اَمْرِه اِلی قِلَّةِ.

هر که ربا فراوان خورد سرانجام او به فقر انجامد. بدان که ربا حرام است و از گناهان کبیره است و از گناهانی است که خداوند برای رباخوار وعده جهنم داده است و ربا در لسان همه پیامبران و کتب آسمانی حرام می‌باشد.

 

12- امام باقر علیه السلام : «یُستتابُ آکل‏الرّبا، کما یُستتابُ من الشرک؛ ...

ربا خوار را چنان باید توبه داد که مشرک را توبه مى‏دهند».

 

13- رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: زمانیکه مرا به آسمانها بردند عده‌ای را دیدم که می‌خواهند از زمین بلند شوند نمی‌توانند، به طوری شکمشان بزرگ شده بود که قادر به نشستن و برخاستن نبودند، به جبرئیل گفتم: اینها چه کسانی هستند جبرئیل عرض کرد:‌اینها ربا خوارانند.

 

14- در کتاب نهج البلاغه خطبه 156 حضرت علی علیه السلام می فرمایند :

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به من فرمودند: ای علی این مردم پس از من بوسیله ثروتشان مورد آزمایش قرار می‌گیرند. 1- دیندار بودن خود را منتی بر خدا قرار می‌دهند و با اینحال انتظار رحمت الهی را دارند. 2- از قدرت و خشم الهی خود را در امان می‌بینند. 3- حرام او را با شبهات دروغین و هوسهای غافلانه حلال می‌شمارند. 4- شراب را « نبیذ» می‌آشامند. 5- رشوه را به نام هدیه می‌گیرند. 6- ربا را به نام معامله حلال می‌دانند.

 

15- امیر مؤمنان على علیه السلاممى‏فرماید: لعن رسول الله (صلی الله علیه و آله) الربا و آکله و بایعه و مشتریه و کاتبه و شاهدیه ؛

لعن فرمودند رسول خدا (ص) : ربا و خورنده ربا و فروشنده ربا و مشتری ربا، و نویسنده ربا و دو شاهد آنها را.

پیامبر گرامى اسلام (صلی الله علیه و آله) در این روایت «ربا» و پنج طایفه را - که در ارتباط با ربا هستند - لعنت کرده است:

1- کسى که میهمان ربا خوار مى‏شود و از غذایى که از پول ربا تهیّه شده است با علم و آگاهى استفاده مى‏کند.

2- ربا خوار 3- ربادهنده‏ 4- کسى که ربا را محاسبه مى‏کند 5- شهود قرارداد ربا.

 

16- قال على (علیه السلام): «خمسة اشیاء تقع بخمسة اشیاء ولا بد لتلک الخمسة من النار: من اتجر بغیر علم فلا بدله من اکل الربا، ولابد لا کل الربا من النار؛

حضرت على (علیه السلام) فرمودند: پنج چیزعلت پنج چیز است و سرانجام اینها جهنّم است: 1- تجارت و کسب بدون آگاهى از احکام فقهى آن سبب ربا خوارى و منتهى به آن مى‏شود و ربا خوار حتماً در دوزخ خواهد بود»