گوشـــه ای نشستـــــــه ام
و دویـــــــدن ِ ثانیـــه ها را از مــَـــرز روزهـا و شـب هـا نظــاره می کنـــــــــم
امـــا مــــدت هاست ...
نه دیگــر ایـن اتـــاق کوچک
راضـــیام میکنــد
نه پنجـــــــــرهای که یک وجـــب بیشتــر آسمــــــــــــــان نـدارد
دلــــــم تنگــــــــــ است
بـرای ستـــــــــاره ها
برای سکــــوت مــاه
بـرای رقــــــــــــص مهتـــاب
بـرای شــب هایی که
آرام سَـر بـَر بـــالیـن می گــذاردَم
بــــی هیـــچ خیــــال و رویــــــــــای ِ محـــالی
بـرای روزهــایی که دلتنگـــــــــــــــ ِ کســی نبــودم ...
خستــــه ام ...
راه هـــــــای زیــادی را رفتـــــــــــم
بـرای فرامــوشی هیــــــــــــچ راهــی نیسـت
خـود را به هــَر راهــی زدم
روزی با تـــــــو رفتــه بودمـَـش
نشدنـــی ست فرامـــــــوشی تــــو
فرامــــــوشی مــــــــــــــــن
فرامـــــوشی ایـن عشـــــــــق ممنـــوع
مــــن و تـــــــو
سالهــــــــاست که در کوچـه پـس کوچـه های عشـــــق و دوستـــی
هــزاران هـــزار خاطــره را با عشـــــــــــــــــــــــــــق ساختـــه ایـم
لا به لای ِ خـــواب ِ شـب بـــوها
میــان عطـــر ِ رازقـــــــــــــــــی ها
پشــت ِ رویــــای ِ خیــس شبـــانه ها
بـــالای ِ خیـــــــال ِ نـازک ِ ابــرهاِ
کنـج ِ پنجــــره ی ِ نیمــه بــاز ِ بـــاران خـــورده
میــان ِ همیــن خط فاصلـــ ــ ـــه ها ...
عشــق ممنــوع بهــانه بـود
مـــن ِ حــــــــوا و " تــــــو" ی ِ آدم
آمــده بودیـــم تا عشــــــق را
تجـــربه کنیــم
لمـــــــــــس کنیــم
بچشیــــــــــــم
و مـزه مـزه کنیــــــــم
مـــن و تــو آمـــده بودیــم
تا همچــون دو مـرغ عشـــق
عاشقـــی کنیم و دوســت داشتنمــان را
با بوســـــه ای از احســـاس به خـــــدا اثبـــات کنیـــم
مـــن و تــــــو آمــده بودیــم
از چشمــه ی زلال و نــاب ِ عشـــق بنوشیـــم
و سیـــــــراب شویـم
و ره کاشانـــه ی خــویش رویــــــــــم
مـــن آمــدم ...
با تمـــام یــاس ِ احســـــاسم
با تمـــام ِ شقــــایـق های ِ عشقـــــــــــم
با وجــــودی که بـرای تـــــــو تمــام ِ درد ها را به جــان خریــد
و تـــــو ...
تــو در ایـن رَه ِ ناهمــــــوار ِ عشـــق
چگونــه قـــدم گـذاردی؟!
دَردی را بـه جـــان خریـــــــــده ای آیـا ؟!
ایـن " مـــن ِ " بــــــی " تـــو "
بـرای ِ داشتنتـــــــــــــــــــــــــــــ
دل به هـَر دریــــــــــــــــــــایی زد
قلــــبَ ش را زخمـــــــی ِ عشـــق کـرد
امــا ایـن " تـــو " ...
امـــروز به ایـن انتظــــــــــــــار ها پـایـان می دهــم
تــو ای تنهــا مــرغ عشـــــــــــــق ِ آشیـــانه ی دل !
تــو را با قلبـــی آکنــده از عشـــق
تــو را با وجـــــــــودی مالامـــال از احســـــــــــــــــاس
رهــــا می کنــم...
ایـن بـار مـن مـی رَوَم
چـرا که مــــــــــدت هاست رسیــده ام به بــــاور اینکـه
عشـــق یعنـی همیــن نداشتــن ها
همیـن نرسیـــدن ها ...
نرسیــدن هایی که فــراق َ ش زیبــاتر از هَــر وصــالی ست
مــن حـــرف هــایم را
دکلمــه ی ِ عاشقـــی ام را
تــــراژدی غَــم انگیــز احســـاسم را
بـرای تــــــــــو و خــدا خوانــــدم
او خوانــد درد نوشتــه هـایم را
و شنیــد نــــــــــــاله هایم را
و مـــن با توکــــل به او پیمــــــــان بَستــَم
و رَهـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــایت کـــــردم
و تـو ای عشـــق ...!!!
دیگـرهرگــــز بازنگـــرد
که مـن خستـــــــــــه ام از این نیمــه بـــــــــــودن ها
پـایان ِ قصـــــه ی عشـــق ِ " مـا "
پـایــانی ست که قلــب هـامان معلـــــــــوم می کننــد
مـرا همیــن بــَـــس اسـت
که در قلبــم بـرای ِ تـــو و عشـــق َ ت
آشیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــانه ای دارم
بــــــــــی حـــد
تـا ابـــــــــــــد
و بــرای همیشـــــــــه .....
مــن مـی رَوَم ...
شـــــــــــــایـد روزی
جـــــــایـی .....
وقتــی بـرای مـــــــــــــــــــانـدن آمـــدی
وقتـی خــــــــــــــــــــدا خــــواسـت
بهـــــــــــــم رسیـــــــــــــدیـم
شـــایـد ...
به قــــــــــول فلانــی :
و مـــن اینجـــا بــــــــــــــــــــــــی تـــو
مثل قانــون بلاتکلیفــــــــــــــــی
بیـن دل کنــــــــــــدن
و دل بستگـــــــــــــــــــــــــــــــــی ام