مدادسفید

 

همـــــــــه ی مـــــــداد رنگــــــــی هــــــــــا مشغــــــــــول بـــــــــودند...

 

بــــــــه جــــــــز مـــــــداد سفیـــــــــد...

هیــــــــچ کســــــــــــی بــــــــه او کـــــــار نــــــمی داد;

 

 

همـــــــه می گفتــــــند: " تــــــــو به هیــــچ دردی نــــمی خـــــــوری "...

 

یک شــــــب که مداد رنــــگی هـــــــا، توی سیـــــاهی کــــاغذ گــــــم شـــــــده بــــودند;

مــــداد سفـــــید تا صبـــــــح کــــــــار کـــــرد... مــــــاه کشیــد... مهتــــاب کشیـــــــد

 

 

و آنــقـــدر ستـــــاره کشیـــــــد که کوچـــــک و کوچــــــک و کوچــــــک تـــر شــــــــــد...

 

صبـــــح، تـــــوی جعبــــــه ی مــــــداد رنــــــگی... جـــــــای خـــــــالی او، با هیــــــــچ رنـــــــــگی پُـــــــر نشـــــــــد.