درسی از عقاب . . .

عمر عقاب از همه پرندگان نوع خود درازتر است .

عقاب می تواند تا 70 سال زندگی کند

ولی برای این که به این سن برسد باید تصمیم دشواری بگیرد.

زمانی که عقاب به 40 سالگی می رسد :

چنگال های بلند و انعطاف پذیرش دیگر نمی توانند طعمه را گرفته و نگاه دارند .

نوک بلند و تیزش خمیده و کند می شود

شهبال های کهن سالش بر اثر کلفت شدن پرها به

سینه اش می چسبند و پرواز برای عقاب دشوار می گردد.

در این هنگام ، عقاب تنها دو گزینه در پیش روی دارد . یا باید بمیرد و یا آن که فرایند دردناکی را که 150 روز به درازا می کشد پذیرا گردد .

برای گذرانیدن این فرایند، عقاب باید به نوک کوهی که در آنجا آشیانه دارد پرواز کند .

در آنجا عقاب نوکش را آن قدر به سنگ می کوبد تا نوکش از جای کنده شود .

پس از کنده شدن نوکش ، عقاب باید صبر کند تا نوک تازه ای در جای نوک کهنه رشد کند ، سپس باید چنگال هایش را از جای برکند.

زمانی که به جای چنگال های کنده شده ، چنگال های تازه ای درآیند ، آن وقت عقاب شروع به کندن همه پرهای قدیمی اش می کند .

سرانجام ، پس از 5 ماه عقاب پروازی را که تولد دوباره نام دارد ، آغاز کرده ...

و 30 سال دیگر زندگی می کند.

چرا این دگرگونی ضروری است ؟

بیشتر وقت ها برای بقا ، ما باید فرایند دگرگونی را آغاز کنیم . 

اگر شجاعت تغییر نداری ،

نمی توانی انتظار زندگی طولانی داشته باشی

شاید داستان آن کوهنورد را شنیده باشید که زمانیکه دستش زیر تخته سنگی گیر کرد و پس از چند روز تلاش نتوانست خود را رها کند ، با چاقوی کندی که همراه داشت ، دستش را برید تا از مرگ رها شود .

وقتی جزئیات این ماجرا را از زبان کوهنورد می خواندم ، با خود می اندیشیدم اگر من جای آن کوهنورد بودم آیا می توانستم اینگونه شجاعانه تصمیم بگیرم و عمل کنم .

گاهی اوقات تمام توانمندی های ما پشت دیوار شجاعتی که نداریم می مانند

اگر شجاعت بریدن دستت را نداری ، باید بپذیری که مرده ای

گاهی اوقات تنها چیزی که نیاز داریم فقط ذره ای شجاعت و تصمیم گیری است

می توان مثل عقاب زندگی کرد – با شجاعت –

و می توان مثل کبک بجای حل مشکلات ، صورت مسئله را پاک کرد

باید انتخاب کنی !!!!