یادمان رفت که تو روزی دهی..

ما را درباره روزی، امتحان کردی

و ما ناامید شدیمو یادمان رفت که تو روزی دهی.

            ما را درباره طول عمر، امتحان کردی

و ما به آرزوهای دراز افتادیم.

روزی را که بخشش توست،

به جای این که از تو بخواهیم،

از مردمانی خواستیم که خودشان روزی خور تو هستند.

فکر کردیم برای آرزوهای طولانی مان،

به عمرهای دراز نیاز داریم.

خدایا!

به ما یقین راست و درستی بده

که باورمان شود بخشنده تویی

و به رنج این در و آن در زدن، نیفتیم

و آرامش خالصی در دل ما بینداز

تا خودمان را به سختی بسیار نیندازیم.

کاری کن

به وعده هایی که در کتابت برای روزی ما داده ای،

ایمان داشته باشیم؛

جوری که بیش از اندازه،

دنبال روزی ای که آمدنش حتمی است، ندویم

و یادمان باشد

که تو تضمین کرده ای که رزق ما را می دهی و

پریشانی نکنیم.

تو گفته ای

و گفته ات حق و راست است.

قسم خورده ای

و قسم تو راست و درست است

گفته ای روزی شما و آن چه به تان وعده داده ایم،

در آسمان است.

بین عاشق شدن و مرگ مگر فرقی هست؟

بین عاشق شدن و مرگ مگر فرقی هست؟
وقتی از عشق نصیبی نبری غیر از آه…

خدایا گفتی...

خدایا گفتی وسخرنا لکم ما فی السماوات و ما فی الارض .....

آسمان ها و زمین را نمیخواهم...

تنها نگاهت مرا بس است...

از اتش روى خود اندر دلم اتش زن

عذاب وجدان درسته خیلى تلخه اما نعمتیه!

ادم یه وقتى اشتباهى رو میکنه بعد عذاب وجدان میگیره،واقعا پشیمون میشه،هر دفعه که یادش میاد دلش از کارش ریش میشه!اون وقته که خرد میشه و توبه میکنه.حس خوبیه اون شکستنه!

اما امون از وقتى که ادم از کار اشتباهش عذاب وجدان نگیره!یعنى بگیره اما نه اونجورى عمیق.این عذاب وجدان به خاطر اینه که میدونم کارم اشتباهه اما وقتى توبه مقبول خدا میشه اون حس تنفر نسبت به گناه به وجود میاد.من اون تنفره رو میخوام!فرقى نداره گناه کوچیک هم که باشه!اصلا گناه گناهه دیگه!

چه توبه اى که وقتى به گناهى که کردى فکر کنى و تمام وجودت اتیش نگیره،بدنت نلرزه!

این یعنى اینکه خدا توبه تو نپذیرفته...

خدایا باور کن پشیمونم!

میدونم اشتباه بدى کردم،اما نمیدونم اشتباه بدترم کجا بوده که تو توبه مو قبول نمى کنى!

منم از جان خود بیزار بیزار

                  اگر باشد تو را از بنده آزار

مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیانِ

سوره مبارکه الرحمن:

مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیانِ (۱۹)
بَیْنَهُما بَرْزَخٌ لا یَبْغِیانِ (۲۰)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (۲۱)

دو دریا را به گونه ای روان کرد که با هم برخورد کنند
اما میان آن دو حد فاصلی است که به هم تجاوز نمی کنند
پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار میکنید؟!