مینا لاکانی:
مینا لاکانی متولد۱۳۵۱ تهران، بازیگر تئاتر و سینمای ایران بود که در
سال ۱۳۷۳ برای بازی در فیلم دیدار، برنده جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر
نقش اول زن جشنواره فیلم فجر شد. وی کار خود را با تئاتر آغاز کرد اما
آغاز فعالیت سینمایی او حضور در فیلم «پرواز را به خاطر بسپار» صورت گرفت.
از دیگر کارهای سینمایی او می توان به جان سخت، دیدار، روز فرشته، زن
شرقی و فیلم های تلویزیونی بگو که رویا نیست اشاره کرد. همچنین وی در
سریال های تاوان، آخرین گناه، روزهای اعتراض و ترانهٔ مادری نیز حضور داشته
است.
لاکانی چند روز پیش با شرکت در برنامه شباهنگ صدای آمریکا بدون حجاب
حاضر شد و در مصاحبه با این شبکه خود را مبرا از حزب بازی خواند ولی مدعی
شد به خاطر همبستگی با مردم، از ایران خارج شده است. لاکانی در این مصاحبه
عدم حضورش در صدا وسیما را نه ضعف بازیگری و نامناسب بودن برای نقش، بلکه
سیاسی خوانده است.فریبا داوودی مهاجر
فریبا داوودی مهاجر کارشناس و مشاور دفتر مشارکت زنان اصلاحات،
خبرنگار روزنامه های اصلاح طلب، مشاور رئیس جمهور در مرکز مطالعات و
تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری (دولت خاتمی), مشاور وزیر علوم و مشاور
وزیر ارشاد اسلامی دوران اصلاحات) بوده است.
وی پس از فرار به خارج و پناه بردن به دامن آمریکایی ها طی مصاحبه ای
با یکی از شبکه های لس آنجلسی وقتی مجری از او سوال پرسید که چرا شما فقط
جلوی دوربین روسری سر می کنید؟ گفت: من بنا بر مصلحت و شرایط قبلا در ایران
حجاب داشتم ولی اعتقادی به آن ندارم.
خبرنگار از او خواست تا روسری اش را بردارد داودی هم مقابل دوربین
تلویزیون حجابش را برداشت. وی این عمل را اعتراض به وضع موجود ایران می
داند و از زنان ایرانی هم می خواهد که تجربه او را تکرار کنند.فرناز قاضی زاده
فرناز قاضیزاده روزنامه نگار ایرانی و مجری شبکه تلویزیونی بیبیسی
فارسی، متولد۱۲ آذر ۱۳۵۳ در تهران است. قاضیزاده سالها در روزنامههای
ایرانی فعالیت کرد. او از سال ۱۳۷۵ کارش را در هفتهنامه «خانه» آغاز کرد.
بعد از آن در سال ۱۳۷۷ به روزنامه ایرانیان سپس به روزنامه زن رفت.
قاضیزاده همچنین سابقه فعالیت در روزنامه نشاط، جامعه روز، آفتاب
امروز، هم میهن (به مدیر مسئولی غلامحسین کرباسچی) و «یاسنو» را دارد.
قاضیزاده در سال ۱۳۷۹ حتی در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران نیز
بهعنوان مجری در یک برنامه علمی به نام کاوش فعالیت میکرد. فرناز
قاضیزاده در سال ۱۳۸۲، بههمراه خانوادهاش ایران را ترک کرده و به هلند و
بعد از آن به انگلستان رفت.
در سال ۲۰۰۵ میلادی، قاضیزاده بههمراه مسعود بهنود، نوشابه امیری،
هوشنگ اسدی و حسین باستانی روزنامه اینترنتی روزآنلاین را راهاندازی
کردند. در فوریه ۲۰۰۵ بهعنوان تهیهکننده رادیو، به استخدام
بیبیسیفارسی درآمد. در بیبیسی، قاضیزاده علاوهبر تهیه گزارش،
بهعنوان مجری برنامه‌های رادیویی کار کرد تا اینکه در سال ۲۰۰۹ بهعنوان
مجری تلویزیون فارسی بیبیسی کار خود را آغاز کرد.گلشیفته فراهانی
رهاورد (گلشیفته) فراهانی ۱۹ تیر ۱۳۶۲ در تهران و در خانواده ای
هنرمند متولد شد. پدرش بهزاد فراهانی بازیگر سینما و تئاتر کشور و مادرش
فهیمه رحیم نیا فارغ التحصیل رشته هنرهای تجسمی است.
وی بازی خود را بازی در فیلم درخت گلابی در سال ۱۳۷۶ آغاز کرد. از
دیگر فیلم های معروف او می توان به بوتیک، اشک سرما، ماهی ها عاشق می شوند،
به نام پدر، گیس بریده، میم مثل مادر، سنتوری، همیشه پای یک زن در میان
است، دیوار و درباره الی اشاره کرد.
گلشیفته فراهانی با خروجش از کشور حجابش را کنار گذاشت و سپس طی
مصاحبه ای اعلام کرد که از حجاب متنفر است. فراهانی با بازی در فیلم های
غیر اخلاقی هالیوود علاوه بر این که تمام راه های برگشت به ایران را به روی
خودش بست باعث شد تا بسیاری از سینمادوستان کشور از وی به خوبی یاد نکنند.فاطمه حقیقت جو
فاطمه حقیقت‌جو فعال سیاسی و نمایندهٔ اصلاح‌طلب دوره ششم مجلس
شورای اسلامی در سال۱۳۴۷ در جنوب تهران به دنیا آمد. وی در جریان استعفای
دسته‌جمعی نمایندگان مجلس پس از عدم موفقیت برای اجرای اصلاحات مورد نظر
خود و دوستان اصلاح طلبش در مجلس، استعفایش توسط اعضای این مجلس در تاریخ ۴
اسفند ۱۳۸۲ پذیرفته شد.
وی به بهانه ادامه تحصیلات از کشور خارج شد و ماهیت وابسته خود را به
غرب و تفکرات سکولار آن در اجرای برنامه های برنامه های ضد ایرانی آمریکا و
انگلیس نشان داد. فاطمه حقیقت‌جو که به همراه محسن کدیور و عطاءالله
مهاجرانی مدیریت سایت ضدانقلاب جرس را برعهده دارند. او پس از فرار به خارج
ابتدا چادر را کنار گذاشت و با توصیه دوستان آمریکایی هایش با کت و دامن
در انظار عمومی ظاهر شد.
وی در مصاحبه ای با صدای آمریکا به تشریح نظرات سکولار خود درباره
حجاب پرداخته و با بی ارتباط دانستن حجاب با عفت از همان مثال نخ نما شده
که آدم باید دلش پاک باشد استفاده کرده و گفته است: این تصور غلطی است که
برخی فکر می کنند اگر زنی حجاب نداشت از دایره پاکدامنی و عفت خارج شده
است. من زنان بسیاری را می شناسم که حجاب ندارند اما عفیف هستند .شادی صدر
شادی صدر متولد ۱۳۵۳ وکیل و روزنامه‌نگار فمینیست ایرانی و فعال حقوق
زنان به شمار می آید. او در حدود پانزده سالگی با ماهنامه سروش نوجوان وارد
حوزهٔ روزنامه‌نگاری شد، سپس با ماهنامه همشهری همکاری کرد. در دانشگاه
رشته حقوق را انتخاب کرد و دبیر سرویس حقوقی روزنامه زن شد.
صدر به عنوان یکی از مخالفان جمهوری اسلامی مدتی است به آمریکا مهاجرت
کرده و به دلیل سخنان ضدایرانی خود به بهانه دفاع از حقوق زنان جوایز
متعددی را از نهادهای وابسته به آمریکا و رژیم صهیونیستی دریافت کرده است،
در جدید‌ترین اقدام خود دست به تاسیس یک سازمان جدید زده است.
«شادی صدر» که پای ثابت سخنرانی‌های ضداسلامی و ضدایرانی در کشورهای
مختلف اروپایی و آمریکا است، پس از ناکامی در اجرای طرح «کمپین علیه حجاب»
مدتی را سکوت کرده بود، با استفاده از یک بودجه هنگفت که منبع آن مشخص
نیست، سازمانی را تحت عنوان عدالت برای ایران تاسیس کرده و به دنبال اجرای
برنامه‌های ضدایرانی است.مسیح علی نژاد
معصومه علینژاد قمی، معروف به مسیح علینژاد در سال ۱۳۵۵ در بابل
متولد شد. او روزنامه‌نگاری را از سال ۱۳۷۸ با روزنامه همبستگی آغاز کرد و
بعد از آن با ایلنا همکاری کرد. از او در روزنامههای شرق، بهار، وقایع
اتفاقیه، هممیهن و اعتماد ملی نیز نوشتههایی منتشر شده است.
علینژاد بههمراه عناصر افراطی و نفوذی مدعی اصلاحطلبی پس از فرار
به آمریکا، معرکهگیر تجمعات ۲۰-۳۰ نفره ضد انقلاب در شهرهای واشنگتن،
نیویورک و بوستون شد. در این تجمعات عناصری نظیر محسن سازگارا، فاطمه
حقیقت‌جو، علی افشاری، علیاکبر موسوی خوئینی، محمد تهوری، احمد باطبی،
مسیح علینژاد و… حضور پیدا میکنند و ضمن معرکهگیری تلاش میکنند تا خود
را نزد طرف آمریکایی، فعال و به درد بخور! نشان دهند.
این طیف همچنین پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم و بهویژه در روزهای
منتهی به ۱۸ تیر، از سوی رسانه‌های بدنام غربی (صدای آمریکا، رادیو فردا،
بیبیسی، گویانیوز، روز نت، رادیو زمانه و…) به عرصه فعالیت فراخوانده
شدند تا به تحریک بیهزینه برای آشوبگری بپردازند. خبرنگار فراری نشریات
زنجیرهای اصلاح‌طلب، اکنون در لندن اقامت دارد و با سایت جرس همکاری
می‌کند.
به گزارش عصر امروز، به نظر می رسد چنین افرادی که سال ها تحت قوانین
اسلامی و شرایط مساوی حقوق بشر در ایران فعالیت می کردند هرگز به عنوان یک
ایرانی مسلمان دغدغه اعتلای ایران و اسلام را در سر نمی پروراندند و بیشتر
به فکر ارضای امیال های شخصی خود بوده اند و از موضع گیری آنان پس از خروج
از کشور نیز چنین بر می آید که مخالفتشان با جمهوری اسلامی نه یک مخالفت
اصولی و دارای مبانی منطقی بلکه بیشتر مخالفتی از جنس غریزه های جنسی است.
مخالفتهایی که تماما در یک کلام خلاصه می شود: چرا جمهوری اسلامی نمی گذارد
ما لخت باشیم و در خیابانهای تهران خود را نمایش بدهیم؟
با انتشار تصاویری از یکی از بازیگران سریال کلاه پهلوی، نقدهای
کنایه‌آمیزی درباره کشف حجاب این بازیگر که در سریالی در نقد کشف حجاب حضور
داشته، مطرح شده و صداوسیما این گونه به چالش کشیده شده اما آیا این نقد
پذیرفته است و اصولاً نهادهای فرهنگی و به طور خاص سازمان صداوسیما و
وزارت فرهنگ و ارشاد، مسئول چنین رفتارهایی هستند؟
به گزارش «تابناک»، پخش سریال «کلاه پهلوی» ساخته ضیاءالدین دری در
تلویزیون به واسطه کیفیت نه چندان قابل قبول اثر و جزئیات و خطاهای فاحشی
که در این مجموعه به نمایش درآمد، با نقدهای گسترده‌ای همراه شد؛ اما با
پایان این مجموعه، قطار این نقد‌ها متوقف نشد و وقوع یک اتفاق مسوبق به
سابقه، منجر به پیش کشیده شدن برخی نقدهای پیشین با بیانی متفاوت شد که
کارآمدی حداقلی رسانه ملی را به چالش کشیده بود.
آن گونه که برخی رسانه‌های تخصصی در روزهای اخیر به آن اشاره داشته‌اند،
حنانه شهشهانی، یکی از بازیگرانی سریال کلاه پهلوی است که در خارج از
کشور ضمن حرکتی که شاید فرا‌تر از کشف حجاب باشد، اقدام به انتشار تصاویری
در همین رابطه کرد که جنجال آفرین شده است. در پی این جنجال، نقدهای کوتاه و
کنایه‌آمیزی مطرح شد که صداوسیما توان هدایت بازیگران مجموعه‌های خود را
ندارد و بنابراین چگونه می‌تواند برای کشور فرهنگ‌سازی کند؟
هرچند شهشهانی پیش از این بازیگر کودک بود و در نوجوانی نیز در
فیلم‌هایی همچون «زاگرس» و تله فیلم‌های «بلند گریه کن»، «یک مشت پرعقاب»
نقش‌آفرینی کرده، در «کلاه پهلوی» دیده شد و مورد توجه قرار گرفت که اینها
همه امری انکارنکردنی است؛ اما آیا صداوسیما مسئول بررسی عقاید و زندگی
شخصی تک تک عوامل مقابل دوربین و پشت دوربین آثاری است که در تلویزیون پخش
می‌شود و اساساً چنین چیزی پذیرفته است؟
آخرین حضور بازیگر کلاه پهلوی در تلویزیون در برنامه کافه سوالدر گذشته دور چنین بررسی‌هایی می‌شد و هم اکنون نیز برای دعوت میهمانان
به برنامه‌ها استعلام‌هایی توسط تهیه‌کنندگان انجام می‌شود و در خصوص تولید
مجموعه‌های تلویزیونی نیز تا حدودی ملاحظات اینچنینی هست، ولی برخلاف
گذشته دور ـ که شبکه‌های تلویزیونی بسیار محدود بود و طبیعتاً مجموعه‌های
تلویزیونی نیز محدود‌تر و امکان کنترل و بررسی بازیگران و عوامل مجموعه‌ها
وجود داشت ـ دیگر امکان چنان بررسی‌هایی وجود ندارد.
در واقع حتی اگر حراست صداوسیما درصدد برآید که تک تک عوامل برنامه‌های
پخش شده در تلویزیون را دعوت کرده و مراحل گزینش سخت‌گیرانه‌ای برایشان پی
گیرد و حتی پس از گزینش نیز بارها رفتار اخلاقی‌شان را ارزیابی کند و
ظرفیت انسانی عظیمی نیز برای چنین برنامه‌ای در اختیار مسئولان آن مجموعه
قرار بگیرد، چنین بررسی‌هایی چندان اخلاقی نیست و شاید همین رویه کنونی
بهتر باشد که ملاک صلاحیت اخلاقی اشخاص است، مگر آنکه عکسش ثابت شود.
جالب آنکه برخی گروه‌ها، انتظار مشابهی در سال‌های اخیر از مدیران
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز داشته‌اند و طبیعتاً وقتی صداوسیما
نمی‌تواند چنین کند، وزارت ارشاد نیز نخواهد توانست چنین رویکردی را در پیش
بگیرد و همان گونه که گفته شد، چندان رویکرد اخلاقی نیز نیست و در گذشته
همین رفتار‌ها، منجر به گریز برخی سینماگران ایران از این عرصه و حضور در
دیگر کشور‌ها شده و خودِ این رفتار، محرک برخی سینماگران برای خروج از
مسیر طبیعی سینمای ایران بوده است.
شاید وقت آن رسیده باشد که بپذیریم مسئول رفتارهای شخصی سینماگران و
عوامل تلویزیون، خودشان هستند و امکان کنترل این رفتار‌ها به جز برخورد
قهری وجود ندارد که اینچنین برخوردهایی نیز پیش از هر اتفاقی، خلاف منطق و
قصاص پیش از جنایت خواهد بود؛ بنابراین، ای کاش ضمن نقدهای فراوانی که
متوجه متولیان فرهنگ است، مباحثی را پیش نکشیم که حکم آدرس غلط دادن برای
حوزه فرهنگ را دارد و تنها نهادهای فرهنگی را وادار به قرار گرفتن در راهی
می‌کند که به سرعت به اهالی فرهنگ آسیب وارد خواهد کرد.
