عصرظهور

وقتى حوادث بزرگ سال ظهور رخ مى دهد ، فتنه گران نیروهاى خود را در منطقه رمله فلسطین و در سمت انطاکیه در ساحل ترکیه ، سوریه و در سمت عربستان ، در مرزهاى سوریه ، عراق و ترکیه مستقر مى کنند :

" زمانى که روم وترک ( غرب وروسیه ) علیه شما به پا خیزند و آنان با یکدیگر نیز درگیر شوند ، جنگ و کشتار در جهان رو به افزایش رود ، هواداران ترک ها ، پیشروى کرده و در جزیرة العرب مستقر گردند و افراطیون غربى در منطقه رمله فلسطین موضع گیرند " ^{( 1 )} .

بر اساس این احادیث ، آغاز ظهور آن بزرگوار از مشرق زمین خواهد بود :

" نقطه آغاز ظهور او از سوى مشرق است و چون آن هنگام فرا رسد ، سفیانى خروج کند . " ^{( 2 )}

یعنى ، فراهم ساختن زمینه ظهور آن حضرت ، به دست نژاد سلمان فارسى است . همانها که به دارندگان پرچم هاى سیاه معروفند و نهضت آنان به رهبرى مردى از قم برپا مى گردد :

" مردى از قم مردم را به حق دعوت کند . گروهى گرد او جمع شوند که دلهاشان چون قطعه هاى آهن استوار و پولادین و در برابر تندبادها و طوفانها استوارند . از نبرد ، خسته و افسرده نشده و ترس و وحشت برایشان مفهومى ندارد . همواره بر خدا توکل کنند و فرجام نیکو از آن تقوا پیشگان است . " ^{( 3)}

آنان پس از قیام و نهضتشان ، از دشمنان ( ابرقدرتها ) مى خواهند که در امورشان دخالت نکنند ولى نمى پذیرند :

" حق را مى جویند ، اما به آنان سپرده نمى شود ، بار دیگر خواستار آن شوند ، اما راه به جائى نبرند ، با مشاهده این وضع سلاح بر دوش گرفته ، و به مبارزه روى آورند . آنگاه حقوقشان را به رسمیت شناسند ، اما این بار ، آنها نپذیرند ، تا دست به قیام زنند . و پرچم نهضت را رها نکنند تا به دست صاحب شما ( یعنى

حضرت مهدى ^{( علیه السلام )} ) بسپارند . کشته هاى آنان شهیدند  . "^{( 4)}

به گفته روایات دو شخصیت موعود به نامهاى خراسانى که فقیه یا رهبر سیاسى است و شعیب بن صالح ، جوانى گندم گون ، با ریش کم پشت از اهالى رى ، که فرمانده نظامى است ظهور مى کنند و پرچم خود را به امام ^{( علیه السلام )} تسلیم و در حرکت ظهور حضرت ، با سپاه او مشارکت کرده و شعیب بن صالح به فرماندهى کل نیروهاى حضرت منسوب مى شود .

همچنین روایات حرکتى را به تصویر مى کشند که در سوریه و توسط عثمان سفیانى آغاز مى شود . او از هواداران غرب و هم پیمان یهودیان است و تمام سوریه و اردن را تحت فرمان خود قرار مى دهد :

" خروج سفیانى حتمى است ، این خروج از آغاز تا پایان ، پانزده ماه به طول انجامد . شش ماه آن را به جنگ و کشتار پردازد و وقتى پنج منطقه را به تصرف خود درآورد ، تنها مى تواند نه ماه بر آن مناطق فرمانروائى کند ، نه یک روز بیشتر ! " ^{(5 )}

طبق احادیث ، مناطق پنجگانه علاوه بر سوریه و اردن ، احتمالا لبنان را نیز در برگیرد ، ولى وحدتى که سفیانى ایجاد مى کند ، وحدت نامبارکى است که هدف آن ایجاد یک خط دفاع عربى در برابر اسرائیل و پایگاهى براى مقابله با ایرانیانى است که زمینه ساز حکومت حضرت مهدى ^{( علیه السلام )} هستند .

به همین خاطر سفیانى اقدام به اشغال عراق نموده و نیروهایش را وارد آن مى کند :

" او تعداد یکصد و سى هزار نیرو به طرف کوفه اعزام و در محلى بنام " روحاء " و " فاروق " مستقر سازد ، سپس شصت هزار تن از آنان روانه کوفه شده و در محل مقبره حضرت هود ^{( علیه السلام )} در " نخیله " فرود آیند . . .

گویا من ، سفیانى ( یا همراه و یار او ) را مى بینم که میان خانه هاى شما در کوفه است و منادى او بانگ برمى آورد که هر کس سر یک شیعه على را بیاورد هزار درهم جایزه دارد ! در این هنگام ، همسایه به همسایه اش حملهور شده و مى گوید او از شیعیان على است . " ^{( 6 )}

منطقه حجاز به خاطر درگیریهاى داخلى از داشتن یک حکومت قدرتمند بى بهره مى شود . به همین خاطر سفیانى مأموریت مى یابد تا عازم حجاز شده و دولت ضعیف آنجا را تقویت نماید تا آمادگى لازم براى سرکوبى نهضت حضرت مهدى ^{( عج )} بدست آید ، چرا که علامتهاى ظهور آن حضرت آشکار و زبانزد مردم مى شود و همه در انتظار نهضت رهائى بخش او چشم به راه حوادث مکه مى دوزند .

نیروهاى سفیانى وارد مدینه مى شوند و با دست زدن به یک رشته عملیات ، موجب فساد و تباهى گسترده در شهر مى گردند .

" قیام قائم آل محمد ^{( عج )} از شهر مکه آغاز مى گردد "

این خبر به سرعت در تمام نقاط عالم منتشر مى شود . لشکر سفیانى بلافاصله به سمت مکه حرکت مى کند ، اما معجزه اى که پیامبر ^{( صلى الله علیه وآله )} در مورد سپاه سفیانى وعده داده ، به وقوع مى پیوندد : سپاه او قبل از رسیدن به مکه در زمین فرو مى رود و نابود مى شود :

" پناهنده اى به خانه خدا پناه برد ، آنگاه سپاهى به سوى او رهسپار شود ، اما همین که به بیابان مدینه رسند ، در زمین فرو روند . " ^{( 7 )}

سفیانى پس از تحمل دو شکست خود ، یکى در عراق به دست ایرانى ها و یمنى ها ، و دیگرى در حجاز بواسطه معجزه ، عقب نشینى کرده و باقیمانده نیروهاى خود را داخل سرزمین شام جمع مى کند تا براى مقابله با پیشروى سپاه امام به طرف دمشق و قدس ، آماده شود .

احادیث ما ، نبرد یاران امام زمان ^{( عج )} با سپاه سفیانى را حماسه اى بزرگ توصیف مى کنند که از عکا تا صور و انطاکیه در ساحل دریاى مدیترانه و از دمشق تا طبریه و قدس در جبهه داخلى امتداد دارد . در این نبرد بزرگ ، غضب الهى بر سفیانى و هم پیمانان یهودى و رومى اش ( غربى ها ) فرود آمده و پس از شکستى سخت و کوبنده ، سفیانى اسیر و کشته مى شود .

امام زمان ^{( علیه السلام )} به همراه مسلمانان وارد قدس مى گردد .

* *

روایات از نهضت دیگرى خبر مى دهند که زمینه ساز حکومت حضرت بوده و در یمن پدید مى آید . رهبر آن نهضت مورد ستایش قرار گرفته و یارى او بر مسلمانان واجب شمرده شده است :

" هیچ پرچمى همچون پرچم یمانى هدایتگر نیست ، پس از خروج او فروش سلاح به مردم حرام شود . پس به یارى او بشتابید ، سرپیچى از او بر هیچ مسلمانى جایز نیست و هر کس چنین کند اهل آتش خواهد بود ، چرا که او ، مردم را بسوى حق و راه راست فرا خواند . " ^{( 8)}

یک حدیث ، از ورود نیروهاى یمنى به عراق خبر مى دهد که جهت یارى ایرانیان در برابر نیروهاى سفیانى دست به کار مى شوند و ظاهراً سپاه یمانى در یارى حضرت ^{( علیه السلام )} در حجاز نیز نقش مهمى ایفاء مى کنند .

پاورقى ----------------------------------

1 ) المعجم : 1 / 326 .

2 ) المعجم : 5 / 235 .

3 ) بحار : 60 / 216 .

4 ) المعجم : 3 / 269 .

5) المعجم : 3 / 462

6 ) المعجم : 3 / 481 .

7 ) المعجم : 1 / 481 .

8) المعجم : 3 / 255 .