کلامی ناب ازفریدون مشیری

به دست های او نگاه می کنم ، که می تواند از زمین ، هزار ریشه ی گیاه هرزه را برآورد ، و می تواند از فضا ، هزارها ستاره را به زیر پر درآورد ، به دست های خود نگاه می کنم ، که از سپیده تا غروب ، هزار کاغذ سپیده را سیاه می کند ، هزار لحظه ی عزیز را تباه می کند ، مرا فریب می دهد ، تو را فریب می دهد ، گناه می کند ، چرا سپید را سیاه می کند ، چرا گناه می کند ؟ فریدون مشیری