یاعلی مددی مولا

به جز از علی نباشد به جهان گره‌گشایی **** طلب مدد از او کن چو رسد غم و بلایی
چو به کار خویش مانی در رحمت علی زن **** به جز او به زخم دل‌ها ننهد کسی دوایی
ز ولای او بزن دم که رها شوی ز هر غم **** سر کوی او مکان کن بنگر که در کجایی
بشناختم خدا را چو شناختم علی را **** به خدا نبرده‌ای پی اگر از علی جدایی
علی ای حقیقت حق علی ای ولی مطلق **** تو جمال کبریایی تو حقیقت خدایی
نظری ز لطف و رحمت به من شکسته دل کن **** تو که یار دردمندی تو که یار بینوایی
همه عمر همچو "شهری" طلب مدد از او کن **** که به جز علی نباشد به جهان گره‌گشایی

صغیر ازعلی(ع)می گوید

ای وجه رب العالمین هو یا امیر المومنین
ای قبله ی اهل یقین هو یا امیر المومنین

راه طلب پویم تو را در هر کجا جویم تو را
در هر نفس گویم چنین هو یا امیر المومنین

خیل ملائک لشکرت ،تاج ولایت بر سرت
مُلک حَقت زیر نگین هو یا امیر المومنین

تو جان پاک مصطفی وصف تو از قول خدا
آیات فرقان مبین هو یا امیر المومنین

اول تویی،آخر تویی، یاور تویی، ناصر تویی
بر اولین و آخرین هو یا امیر المومنین

از بهر خدمت روز و شب، اِستاده با عجز و ادب
بر درگهت روح الامین هو یا امیرالمومنین

سوی محبان کن نظر، محفوظشان دار از خطر
ای حب تو حصن حصین هو یا امیر المومنین

دارد صغیر بی نوا بر آستانت التجاء
مگذارش از محنت غمین هو یا امیر المومنین

صغیر اصفهانی

یاعلی(ع)

ز لیلایی شنیدم یا علی گفت - به مجنونی رسیدم یا علی گفت
مگر این وادی دارالجنون است - که هر دیوانه دیدم یا علی گفت
نسیمی غنچه ای را باز میکرد - به گوش غنچه آندم یا علی گفت
خمیر خاک آدم چون سرشته -چو بر میخاست آدم یا علی گفت
مسیحا هم دم از اعجاز میزد - زبس بیچاره مریم یا علی گفت
مگر خیبر زجایش کنده میشد - یقین آنجا علی هم یا علی گفت
علی را ضربتی کاری نمیشد -گمانم ابن ملجم یا علی گفت

دلا باید که هردم یا علی گفت -نه هر دم بل دمادم یا علی گفت
که در روز ازل قالوبلا را - هر آنچه بود عالم یا علی گفت
محمد در شب معراج بشنید -ندایی آمد آنهم یا علی گفت
پیمبر در عروج از آسمانها - بقصد قرب اعظم یا علی گفت
به هنگام فرو رفتن به طوفان -نبی الله اکرم یا علی گفت
به هنگام فکندن داخل نار -خلیل الله اعظم یا علی گفت
عصا در دست موسی اژدها شد -کلیم آنجا مسلم یا علی گفت
کجا مرده به آدم زنده میشد -یقین عیسی بن مریم یا علی گفت
علی در خم به دوش آن پیمبر - قدم بنهاد و آندم یا علی گفت

علی(ع)فرمانروای محشر

آنکه او فرمانروای محشر است حیدر است و حیدر است وحیدر است

ماسواومحورمینا علسیت شهسوار تاج کرمنا علیست معنی والشمس نور روی اوست معنی والیل مشکین موی اوست دین حق با نام او کامل شده هل اتی در شأن او نازل شده چون خدا ایجاد غرب و شرق کرد قبل از آن نور علی را خلق کرد عشق با نام علی آغاز شد با علی درهای رحمت باز شد این حدیث دل بود تصنیف نیست شیعه در محشر بلا تکلیف نیست شیعه پایش در مسیر اولیاست شیعه مولایش علی المرتضاست هر کسی را اسم اعظم داده اند بر لبش نام علی بنهاده اند او به بیت الله رکن قائمه است تاج احمد افتخار فاطمه است عشق بر حجاج احرام ولاست کعبه ی کعبه علی المرتضاست نوح گر در بحر از طوفان برست مرتضی بگرفت سکان را بدست هست او هستی به عیسی داده است او عصا بر دست موسی داده است اوست هدهد را غزل خوان کرده است او سلیمان را سلیمان کرده است او به ابراهیم احسان کرده است اوست اتش را گلستان کرده است آن ملاحت که به یوسف داده اند جان یوسف از علی بستانده اند عشق او از دل تجلا می کند یا علی گفتن گره وا می کند تا علی سر رشته دار کار هاست مکتب شیعه پر از عمار هاست یا علی گفتن رموز انبیاست یا علی گفتن شعار مصطفاست یا علی گفتن مرام فاطمه است مزد هر شیعه سلام فاطمه است پیش او افتاده مرحب از نفس بت شکستن کار حیدر هست وبس پس سخن بی پرده گفتن بهتر است چرخ تحت اقتدار حیدر است تا علی فرمانده دهر است دهر شیعه با ضد علی قهر است قهر او نه تنها در زمین نام آور است نام او در اسمانها حیدر است سعی کن محشور گردی با علی پس بگو (خوشزاد) یا هو یا علی آنکه او فرمانروای محشر است حیدر است و حیدر است وحیدر است

 

---

أَلسَّلامُ عَلى مَنْ دَفَنَهُ أَهْـلُ الْقُرى

باز باران
با ترانه
می خورد بر بام خانه
یادم آمد کربلا را
دشت پر شور و بلا را
گردش یک ظهر غمگین
گرم و خونین
لرزش طفلان نالان
زیر تیغ و نیزه ها را

باز باران با صدای گریه های کودکانه

از فراز گونه های زرد و عطشان با گوهرهای فراوان

می چکد از چشم طفلان پریشان

پشت نخلستان نشسته،رود پر پیچ و خمی در حسرت لبهای ساقی

چشم در چشمان آ رام و سنگین،می چکد آهسته از چشمان سقا بر لب این رود پیچان

باز باران با ترانه

آید از چشمان مردی خسته جان،هیهات بر لب،از عطش در تاب و در تب

نرم نرمک می چکد این قطره ها روی لب شش ماهه طفلی رو به پایان

مرد محزون دست پر خون

می فشاند از گلوی نازک شش ماهه بر لب های خشک آسمان

با چشم گریان

باز باران

باز هم اینجا عطش 
آتش شراره جسمها 
افتاده بی سر پاره پاره
می چکد از گوشها باران خون و کودکان بی گوشواره
شعله در دامان و در پا می خلد خار مغیلان
وندرین تفتیده دشت و سینه ها برپاست طوفان
دستها آماده شلاق و سیلی
چهره ها از بارش شلاق‌ها گردیده نیلی
دراین صحرای سوزان 
می دود طفلی سه ساله              
پر زناله،پای خسته،دلشکسته
روبرو بر نیزه ها خورشید تابان
می چکد از نوک سرخ نیزه ها
بر خاک سوزان         
 
باز باران باز باران

 

قطره قطره می چکد از چوب محمل ،خاک‌های چادر زینب به آرامی شود گل
می رود این کاروان منزل به منزل،می شود از هر طرف این کاروان هم  سنگ باران
آری آری      

باز سنگ و باز باران
آری آری      
تا نگیرد شعله ها در دل زبانه،تا نگیرد دامن طفلان محزون را نشانه
تا نبیند کودکی لب تشنه اینجا اشک ساقی،بر فراز خیمه برگونه ها،بر مشک ساقی

کاش می بارید باران

باز باران با محرم- اشک های جاودانه آه باران !
کی بباری بر تن عطشان یاران ؟
تر کنند از آن گلو را
آه باران ، آه باران