مثلا در یکی از سایتها مشاهده شد که گفته شده بود وال ها فقط ماهی ها و موجودات کوچک و سخت پوستان را می خورند و یا انسان در معده وال نمی تواند زنده بماند و هضم می شود و ...
یا مثلا اکبر گنجی در این مورد ادعا کرده است که :
هیچ مورخی وقوع این واقعه را تائید نکردهاست. همچنین با توجه به گفته قرآن که
«ماهی بلعیدش» و اینکه معده یک ماهی به اندازهای حجم ندارد که انسانی
در آن زندگی کند و علاوه بر آن هضم نشود و به اضافه اینکه امکانات زنده
ماندن (اکسیژن و غذا) برای مدت چهل شبانه روز (در قرآن زمان نیامده) در
معدهٔ ماهی موجود نیست، این گفتهٔ قرآن از لحاظ علمی مردود است.[1]
این مساله در باره نهنگ های معمولی که فقط از سخت پوستان و ماهی های مرکب تغذیه می کنند صدق می کند.
ولی نوعی نهنگ بنام نهنگ آبی دارای دو برابر اندازه نهنگ های خاکستری هستند.بزرگترین نهنگ آبی بالغی که تا به امروز مشاهده شده، ۷۵ تا ۸۰ پا درازا داشتهاست. این نهنگ ماده ۳۸۹٬۷۶۰ پوند (برابر ۱۷۶٬۷۹۲ کیلوگرم، حدود ۱۸۰ تن) سنگینی داشتهاست.
برای
انگاشت بزرگی ابعاد این جانور، همین بس که در حدود ۵۰ نفر انسان
میتوانند تنها روی زبانش بایستند، همچنین سرخرگهای این نهنگ به اندازهای
بزرگاند که آدمی به راحتی میتواند در ایشان راه برود.
یعنی این جاندار از تمام دایناسورهای شناخته شده بزرگتر بوده و معده این نهنگ می توانسته 2000 کیلو غذا را در خود جای دهد.[2]
در تصاویر زیر اندازه این نهنگ با بزرگترین دایناسوری که روی زمین می زیسته است و با یک انسان مقایسه شده است.با توجه به مشخصات بالا یونس نبی به راحتی می توانسته در معده این جاندار جای بگیرد.
اما سرزمینی که حضرت یونس در آن زندگی می کرد کجا بود؟ در سوره الصافات آیه 145 نوشته شده :
فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاء وَهُوَ سَقِیمٌ ﴿۱۴۵﴾ پس او را در حالى که ناخوش بود به زمین خشکى افکندیم.
به احتمال قریب به یقین منطقه خشک و بی آب و علفی که دریا نیز داشته باشد خلیج فارس است و یونس در عراق یا عربستان امروزی به احتمال زیاد عراق می زیسته است و احتمالا عازم نینوا بوده است.یک جغرافیدان نیز ادعا کرده است که نقشه ای در ترکیه وجود دارد که این موضوع را اثبات می کند.[3]پس بنا بر این این احتمال تقویت می شود که آرامگاهی که توسط گروهک تروریستی داعش منفجر شد واقعا به یونس نبی تعلق داشته باشد.
---------
[1]گنجی، اکبر. پاسخ به تحدی قرآن (۵ و ۶) - از سری مقالات «قرآن محمدی»(فارسی). . وبگاه رادیو زمانه، ۱ بهمن ۱۳۸۷. بازیابیشده در ۲۱ اوت ۲۰۰۹.
[2] نهنگ آبی از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
[3]یک جفرافیدان ایرانی؛ داستان حضرت یونس (ع) در خلیج فارس اتفاق افتاده است
بی علی اصل عبادت باطل است
بی علی هر کس بمیرد جاهل است
بی علی تقوا گلی بی رنگ و بوست
بندگی همچون نماز بی وضوست
چندگاهیست وقتی می گویم: «اللهم کل لولیک الحجة بن الحسن» با آمدن نام دلربایت دلم نمی لرزد.
چندگاهیست وقتی می گویم: «صلواتک علیه و علی آبائه» به یاد مصیبتهای اهل بیتت اشک ماتم نمی ریزم.
چندگاهیست وقتی می گویم: «فی هذه الساعة» دگر به این نمی اندیشم که در این ساعت کجا منزل گرفته ای.
چندگاهیست وقتی می گویم: «و فی کل الساعة» دلم نمی سوزد که همه ساعاتم از آن تو نیست.
چندگاهیست وقتی می گویم: «ولیا و حافظا» احساس نمی کنم که سرپرستم، امامم کنار من ایستاده و قطره های اشکم را به نظاره نشسته است.
چندگاهیست وقتی می گویم: «و قائدا و ناصرا» به یاد پیروزی لشکرت، در میان گریه لبخند بر لبم نقش نمی زند.
چندگاهیست وقتی می گویم: «و دلیلا و عینا» یقین ندارم که تو راهنما و نگهبان منی.
چندگاهیست وقتی می گویم: «حتی تسکنه أرضک طوعا» یقین ندارم که روز حکومت تو بر زمین، من هم شاهد مدینه فاضله ات باشم.
چندگاهیست وقتی می گویم: «و تمتعه فیها طویلا» به حال آنانی که در زمان دراز حکومت شیرین تو طعم عدالت را می چشند غبطه نمی خورم.
اما چندگاهیست دعای فرج را چند بار می خوانم تا هم با آمدن نامت دلم بلرزد ، هم اشکم بریزد ، هم در جست و جویت باشم، هم سرپرستم باشی، هم به حال مردمان عصر ظهور غبطه بخورم و هم احساس کنم خدا در نزدیکی من است و تو ذخیرۀ خدایی که همیشه با منی