سلام بر تو ای موعود !

ای زیباترین زمزمه انتظار !

سال های سال است که در تاریکی جهان غرقیم، و در بی آوازیِ ترانه ای از تو چشم به راه دوخته ایم ...

ای باغ آرزوهای من !

مرا ببخش که آداب نجوا نمی دانم، مرا ببخش که در پرده ی خیالم، رشته ی کلمات،

سررشته ی خود را از کف داده اند و نه از این رشته سر می تابند و نه رشته را می یابند ...

شکوه ظهور تو، هنوز پرچم توفیق نیفراشته است و خورشید جمالت هنوز دیبای زرین خود را

بر زمستان جان ما نگسترده است، اما مهتاب انتظار در شب های غیبت، سوسوزنان چراغ

دلهای ماست ...

تو می آیی ...

و معمای وجود آسان می شود ...

کوه های یخی یاْس با دم مسیحایی ات آب می شود ...

دنیای عطش از برق نگاه تو می سوزد و سراب می شود ...

بیا که ...

جهان غریبانه در انتظار توست...