یادمان باشد که...

یادمان باشد که: او که زیر سایه دیگری راه می‌رود، خودش سایه ای ندارد.

یادمان باشد که: در حرکت همیشه افق های تازه هست.

یادمان باشد که: فرار؛ راه به دخمه‌ای می‌برد برای پنهان شدن نه آزادی.

یادم باشد که: لبخندم را توى آیینه جا نگذارم.

یادمان باشد که: آرزوهای انجام نیافته دست زندگی را گرفته‌اند و او را راه می‌برند.

یادمان باشد که: دلخوشی‌ها هیچکدام ماندگار نیستند.

یادمان باشد که: تا وقتی اوضاع بدتر نشده! یعنی همه چیز رو به راه است.

یادمان باشد که: هوشیاری یعنی زیستن با لحظه‌ها.

یادمان باشد که: آرامش جایی فراتر از ما نیست.

یادمان باشد که: برای پاسخ دادن به احمق، باید احمق بود.

یادم باشد که: در خسته ترین ثانیه های عمر هم هنوز رمقی برای انجام برخی کارهای کوچک هست.

یادم باشد که: سهم هیچکس را هیچ کجا نگذاشته‌اند، هر کسی سهم خودش را می‌آفریند.

یادم باشد که: آن هنگام که از دست دادن عادت می‌شود، بدست آوردن هم دیگر آرزو نیست.

یادم باشد که: پیشترها چیزهایی برایم مهم بودند که حالا دیگر مهم نیستند.

یادم باشد که: آنچه امروز برایم مهم است، فردا نخواهد بود.

یادم باشد که: هرگز به تمامی ناامید نمی‌شوی اگر تمام امیدت را به چیزی نبسته باشی.

یادم باشد که: غیر قابل تحمل وجود ندارد.

یادم باشد که: خوبی آنچه که ندارم این است که نگران از دست دادن‌اش نخواهم بود.

یادم باشد که: وظیفه من این است؛ حمل باری که خودم هستم تا آخر راه.

یادم باشد که: همیشه چند قدم آخر است که سخت ترین قسمت راه است.

یادم باشد که: امید، خوشبختانه از دست دادنی نیست.

یادم باشد که: به جستجوى راه باشم، نه همراه.

یادم باشد که: زخم نیست آنچه درد می‌آورد، عفونت است.

یادمان باشد که : دست به کاری نزنم که نتوانم آنرا برای دیگران تعریف کنم.

یادم باشد که : باور هایم شاید دروغ باشند.

یادم باشد که : من از این به بعد هستم، نه تا به حال.

یادمان باشد که : منتظر ِ تنها یک جرقه است، انبار مهمات.

یادمان باشد که : در هر یقینی می توان شک کرد و این تکاپوی خرد است.

یادمان باشد که . . . یادمان باشد . . .